Een bizarre samenloop van omstandigheden

 

In deze jachtige, moderne tijden loont het als mens om je af en toe te realiseren hoe overzichtelijk het leven eigenlijk is. Iedere actie leidt tot een simpele reactie. En dat betekent verder helemaal niets. Wat kan het leven dan ook anders zijn dan een bonte verzameling geïsoleerde en volstrekt consequentieloze gebeurtenissen.

 

Ferdi Bloksma heeft vandaag een rotdag. Het begon allemaal toen zijn buren gisteravond een van hun beruchte karaokefeestjes gaven. Ferdi besefte dat hij maar beter maatregelen kon nemen wilde hij nog een beetje aan slaap toekomen. Helaas hield hij geen rekening met zijn eigen wekker, zodat hij nog maar net genoeg tijd had om de bus te halen. Ferdi komt te laat op zijn werk, waar zijn baas maar weinig begrip voor kan opbrengen. Hij werd door zijn collega’s beschouwd als één van de meest energieke, positieve en nauwkeurig werkende medewerkers van de bouwplaats. Zo kon het gebeuren dat Ferdi onbedoeld een gat sloeg in een van de duizenden rioleringsbuizen onder een van de duizenden straten van Amsterdam. Maar ja, zult u denken, daar ligt toch helemaal niemand van wakker?

 

Erich Rheinwert heeft vandaag een rotdag. Het begon allemaal toen hij een brief van zijn verloofde kreeg. Ze had iemand anders ontmoet, schreef ze. Een leukere, sterkere man dan hij. Verscheurd door verdriet kwam Erich te laat op appèl , wat zijn majoor niet geheel op prijs kon stellen. Voor straf moest Erich niet alleen de schoenen van de majoor poetsen, maar van het gehele peloton, zodat hij maar weinig enthousiast kon beginnen aan de onverwachte verkenningsvlucht naar Engeland die nacht. De Duitse legerleiding organiseerde dit soort missies ter bevordering van de noodzakelijke discipline en waakzaamheid van de troepen.

En zo kon het gebeuren dat er dankzij Erich diep onder de gewelven van de hoofdstad een duizendponder ligt die nooit is afgegaan. En u denkt toch niet dat er ook maar iemand is die daar één minuut minder door slaapt?

 

Jacob van Dijk heeft vandaag een rotdag. Het begon allemaal toen hij eerder die week samen met zijn zwager een bescheiden verjaardagsfeestje vierde. ‘Drink nou niet teveel’, had zijn zusje hem nog gewaarschuwd, ‘want je weet hoe jullie dan worden’. Maar zelfs zij had nooit kunnen inschatten dat een klein meningsverschil over de legende van Willem Tell zo uit de hand zou kunnen lopen. Jacob voelde zich verplicht zijn vaderloze neefje op sleeptouw te nemen tijdens zijn dertig dagen durende reis als houtvervoerder. Jacob was expert op het gebied van hout en wist altijd feilloos welke soort hij moest kiezen. En zo kon het gebeuren dat Jacob een totaal ongeschikte houtsoort uitkoos voor een groot deel van de dertienduizend zeshonderd negenenvijftig heipalen waar het latere Paleis op de Dam gebouwd zou worden. Wist hij veel dat de combinatie van de inferieure houtsoort en de moerassige ondergrond een chemische reactie teweeg zou brengen die een gigantische gasbel onder de gehele binnenstad zou vormen?

 

Actie en reactie. Maar één plus één is niet altijd twee. Ferdi, Erich en Jacob valt niets te verwijten. Zij sleten hun dagen in zalige onwetendheid, in de illusie dat het op een grotere schaal eigenlijk allemaal niets betekende. En dat is maar goed ook. Want wie zich bewust zou zijn van de consequenties die iedere daad tot gevolg kan hebben, zou de rest van zijn leven geen oog meer dichtdoen.